Όλα για τα παιδιά, τους γονείς και την εκπαίδευση

Η σχέση των γονέων με τα παιδιά πρέπει να είναι μια σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Η εμπιστοσύνη είναι μια από τις βασικές συνιστώσες για την οικοδόμηση μιας υγιούς και εποικοδομητικής σχέσης μεταξύ των γονέων και των παιδιών, απαραίτητη για την μετέπειτα συναισθηματική ασφάλεια και ισορροπία του. Η εμπιστοσύνη χτίζεται από την βρεφική ηλικία με το αίσθημα της καθημερινής και σταθερής φροντίδας προς το παιδί και αναπτύσσεται σταδιακά , καθώς το παιδί μεγαλώνει , με τη λεκτική επικοινωνία.  - Πώς μπορείτε να τη διασφαλίσετε με σιγουριά ; - Ακολουθώντας τα επόμενα βήματα : 1 . Οι γονείς πρέπει να δείχνουν από κοινού προθυμία προς το παιδί και να είναι πάντα διαθέσιμοι να ακούσουν το παιδί. Αν το παιδί δεν εκφράζεται , θα πρέπει να προσπαθήσετε να προβληματιστείτε και να ξεκινήσετε εσείς τη συζήτηση σχετικά με αυτό. 2. Ελέγχετε το θυμό σας και την αρνητική κριτική σας όταν εκμυστηρεύεται σε εσάς τις ανησυχίες του και τους προβληματισμούς του. Σε περίπτωση καυγά , αποφύγετε να εκμυστηρ

Ο ελεύθερος χρόνος αφορά όλες τις ηλικιακές ομάδες και μπορεί να αποτελεί «χρόνο ζωής», ψυχαγωγίας, μάθησης, κοινωνικής πραγμάτωσης και προσωπικής ανάπτυξης τόσο για τους ενήλικες, όσο και για τα παιδιά. Ο χρόνος αυτός είναι σημαντικός για τον καθένα, καθώς δεν αντισταθμίζει τον χρόνο εργασίας, αλλά κατέχει την δική του δυναμική. Ενδείκνυται για ελευθερία και αυτοδιάθεση. Τα οφέλη του ελεύθερου χρόνου είναι αδιαμφισβήτητα και αναγκαία για όλους τους ανθρώπους. Συγκεκριμένα, στην παιδική ηλικία, ο ελεύθερος χρόνος θεωρούνταν παλιότερα χρόνος παιχνιδιού. Τη σήμερον εποχή, τα δεδομένα του παιχνιδιού ,όμως, έχουν αλλάξει αισθητά, λόγω των νέων συνθηκών διαβίωσης. Τα παιδιά δεν παίζουν πλέον στις γειτονιές αλλά περιορίζονται κυρίως στο σπίτι ή σε συγκεκριμένους χώρους παιχνιδιού και διασκέδασης υπό την επίβλεψη των γονιών τους. Η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου βοηθά τα παιδιά αναπτυξιακά, στη μετάβασή τους από το ένα ηλικιακό επίπεδο στο άλλο, στην προσαρμογή τους από την παιδική στην μετ

  Δεν είναι λιγοστά τα περιστατικά, κατά τα οποία, τα παιδιά της προσχολικής και παιδικής ηλικίας, συνηθίζουν να ταλαιπωρούν τους γονείς στο πρόβλημα του ύπνου τους, θέλοντας να κοιμηθούνε μαζί τους. Μερικοί γονείς παραπονιούνται λόγω του ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν και άλλοι γονείς παραιτούνται, αποδέχοντας την κατάσταση. Οι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά δεν κοιμούνται στο δωμάτιό τους είναι αρκετοί. Οι συνηθέστεροι, όμως, είναι ότι φοβούνται το σκοτάδι και νιώθουν ανασφάλεια και ότι έχουν την ανάγκη προστασίας από τους γονείς τους, διότι δεν τους βλέπουν τόσο στην καθημερινότητά τους λόγω της πολύωρης εργασίας τους. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν από την ηλικία, τουλάχιστον 2 χρονών, να προσαρμόζονται και να αυτονομούνται με τον δικό τους χώρο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να πραγματοποιείται από τη βρεφική-προσχολική ηλικία, πριν εισέλθουν στην παιδική ηλικία και δυσκολευτούν παραπάνω.   Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι γονείς προκειμένου τα παιδιά να κοιμούν

Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούν να κάνουν οι γονείς στα παιδιά τους , είναι η αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση αποτελεί το Α και Ω για την προσωπική , γνωστική , ψυχολογική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών και συνοδεύει τη ζωή τους για πάντα. Την μεγαλύτερη επιρροή για την ύπαρξη και δημιουργία της, ασκούν οι γονείς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι στο μεγαλύτερο ποσοστό για αυτήν. Είναι τόσο σημαντική η ύπαρξή της και η καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης, που καθορίζει την μελλοντική εξέλιξη και πορεία των παιδιών σε ενήλικες. Επομένως, είναι πρωτεύων, οι γονείς να γνωρίζουν πώς να την υποστηρίξουν και να την καλλιεργήσουν στα παιδιά τους με μερικές , βασικές συμβουλές : Επιβραβεύστε πάντα την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα με εκφράσεις, όπως : < Οι προσπάθειές σου είναι ικανοποιητικές! > , < Το ταξίδι είναι ατελείωτο και αν τα παρατήσουμε , θα χάσουμε τον προορισμό! > , < Πιστεύω στις ικανότητές σου και στις δυνάμεις σου και θα τα καταφέρεις ! > . Τα παιδιά πρέπει να μάθουν

  Σε μια τόσο ανταγωνιστική εποχή στον τομέα της εκπαίδευσης και της σχολικής ζωής των παιδιών, οι περισσότεροι γονείς διακατέχονται από άγχος και ανησυχίες για τη βελτίωση και πρόοδο των παιδιών τους. Το άγχος , αυτό , καθίσταται καταστροφικό και δυνητικά παθολογικό προς τα παιδιά, καθώς το απορροφούν μέσα τους, και διαφαίνεται στον τρόπο λειτουργίας τους. Είναι γεγονός, ότι έχουν πλέον αυξηθεί οι απαιτήσεις των γνωστικών αντικειμένων και των σχολικών υποχρεώσεων , αλλά αυτό δε σημαίνει πώς όλα τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν εξίσου σε όλες αυτές τις απαιτήσεις. Όπως κάθε ενήλικας , έτσι και κάθε παιδί , έχει τους δικούς του ρυθμούς , λειτουργίας και ανταπόκρισης στις καθημερινές σχολικές και εξωσχολικές απαιτήσεις. Δεν είναι λίγα, τα περιστατικά , κατά τα οποία , πολλοί γονείς εμφανίζονται αρκετά φιλόδοξοι και απαιτητικοί προς τα παιδιά τους ως προς το θέμα των βαθμών και του κορεσμού γνώσεων , παραβλέποντας τις ικανότητες και τις ανάγκες του παιδιού τους. Επιπλέον , πολλά παιδιά

  Η ζήλεια αποτελεί ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα , το οποίο υπάρχει στην συνύπαρξη αδερφών. Ο ανταγωνισμός συνδέεται και αλληλεπιδρά με τη ζήλεια , δημιουργώντας εκρηκτικούς συνδυασμούς , όπως αντιπαλότητα και εντάσεις. Ο συνδυασμός της ζήλειας και του ανταγωνισμού ανάμεσα στα αδέρφια είναι ένα συχνό φαινόμενο , το οποίο παρουσιάζεται σε όλες τις φάσεις της ηλικίας τους ,για διάφορα αίτια, και προβληματίζει τους γονείς ως προς την αιτία ύπαρξης τους καθώς και ως προς τον τρόπο διαχείρισής τους. Αρχικά , οι γονείς πρέπει να αποδεχτούν ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση μεταξύ των αδερφών, να ερευνήσουν τα αίτια δημιουργίας των περιστατικών ζήλειας και ανταγωνισμού, τις ώρες που δημιουργείται η ένταση καθώς και το μέγεθος - είδος των εντάσεων. Εφόσον , τα εντοπίσουν , θα πρέπει να σκεφτούν τις παραμέτρους που επηρεάζουν την ψυχολογική διάθεση του κάθε παιδιού. π.χ αν είναι λογικές ή παράλογες , κ. άλλα. Κατά τη διάρκεια των εντάσεων , δεν πρέπει να γίνεται διαχωρισμός αν

Οι ρυθμοί της σημερινής κοινωνίας έχουν αλλάξει αισθητά από το ξεκίνημα του ιού , oποίος ανέτρεψε τα παλαιότερα δεδομένα της κοινωνίας και αποσυντόνισε το κοινωνικό σύνολο. Είναι αντιληπτό πλέον ότι όλοι οι ενήλικες προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να αποδεχτούν την αλλαγή , πόσο μάλλον τα νέα παιδιά..  Οι ενήλικες διαθέτουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα , γνωρίζοντας τους τρόπους προσαρμογής και αποδοχής των νέων συνθηκών. Αντιθέτως , τα παιδιά είναι μη ολοκληρωμένες προσωπικότητες , οι οποίες καθημερινά δίνουν μάχη να οικοδομήσουν την προσωπικότητα τους , μαθαίνοντας από τον κοινωνικό τους περίγυρο και το οικογενειακό τους περιβάλλον να προσαρμόζονται και να αποδοκιμάζουν τον εαυτό τους. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο τα περισσότερα παιδιά αντιδρούν ανήσυχα , καθώς οι νέες συνθήκες διαβίωσης είναι ιδιαίτερα απαιτητικές για αυτά ώστε να ανταποκριθούν όπως επιθυμούν οι ενήλικοι. Οι έντονοι αυτοί ρυθμοί ζωής αποδοκιμάζουν καθημερινά τους μικρούς μας φίλους με αποτ